पढेलेखेका मूर्खहरु कहिले सम्म यो नाटक माचन गरिरहन्छौं

http://www.annapurnapost.com/printedition.asp

जाजरकोट फेरी नदोहोरियोस- एक करोड नेपालीले आज पनि फेरी खुल्ला ठाउँमा हगे

एक करोड नेपालीले आज पनि फेरी खुल्ला ठाउँमा हगे काठमाण्डौका ब्यस्त चोक र गल्लिमा केहिदिन अघि देखि यो नारा लेखिएका होडिङ बोर्ड देखिन थालेका छन् । खुल्ला ठाउँमा दिसा लगायतका फोहोर गर्दा विभिन्न रोगबाट बर्षेनी धेरै नेपालीले अकालमा ज्यान गुमाइरहेका छन् । केहि समय अघि जाजरकोटमा यस्तै दुखद घटना भयो जसको बारेमा हामी बेखवर छैनौ । त्यसैले सरसफाइको बारेमा जनचेतना फैलाउन राखिएका यी होडिङ बोर्डका बारेमा अहिले विभिन्न खाले टिका टिप्पणि पनि भैरहेका छन् । जसमध्ये केहि टिप्पणी यस्ता थिए -काठमाण्डौमा यस्ता बोर्ड राख्नुको सट्टा शौचालय नभएका ठाउँमा त्यहि पैसाले शौचालय बनाउन सकिन्थ्यो । बोर्डमा प्रगोग गरिएको हगे भन्ने शब्दले नकरात्मक सन्देश दिन्छ । यसमा सभ्य भाषा प्रयोग गर्न सकिन्थ्यो ।
यी दुवै कमेन्टमा मेरो समर्थन छ तर आखामा कालो पट्टि लगाएर कानमा तेल हालेर कुसर्ि र सत्ताको लागि लुछाचुडि गरिरहेका मूलुकका नेता भनाउँदाहरु यहि सभ्य भनाउदो काठमाण्डौ खाल्टोमा विराजमान छन । जो विहान सबैरै लाखौ खर्चेर बनाइएका एटेच ट्वाइलेटमा शौच गर्न बानि परेका छन् । त्यस्ता नेताहरुलाई सरसफाईको उचित ब्यवस्था नभएर जनता मरिरहेको खबर दिन मलाई लाग्छ यो भन्दा राम्रो अभियान अरु हुनै सक्दैन । तर काग कराउदै गर्छ पिना सुक्दै गर्छ भन्ने नेपाली उखान यो अभियानमा पनि लागु त हुने होइन भन्ने चै डर छ ।

GLOOMY SUNDAY

(A song responsible for the loss of more than 200 lives)

 “Sunday is gloomy”

“My hours are slumber less”

Hey! Have you ever heard the above lines on the radio or television? Certainly not because now it exists only in the pages of books. These lines are from the songs called Gloomy Sunday, which was later popularly known by ‘suicide anthem’. The song was supposed to be responsible for the death of more than 200 people. The song was written by a Hungarian poet LASZLO JAVOR.

The Background on its creation  

It so happened that Laszlo Javor fell in love with a girl whom he had considered dearer than his own life. They had a very exiting relationship until his beloved decided to desert him and get married to a rich man  she had met through one of her friends. She sent her wedding invitation to Laszlo which he received from a maid on SUNDAY. This made him think that Sunday was the worst day of his life and wrote a poem ‘Gloomy Sunday’. Rezzo Seress , one of the famous pianists of the thirties, later converted the poem into a song. Laszlo Girl friend herd the song and committed suicide leaving a note beside her that read, ‘I am responsible for the creation of the song Gloomy Sunday.’ Then later, after hearing the song more than 200 people committed suicide. The number of suicide went on escalating because they, after listening to the song, thought that their lives were just a burden and it was better to die than to live such lives. The song created havoc and was later banned from airing. These days, ‘Gloomy Sunday’ can be found on the pages books. Unbelievable but true, Laszlo Javor himself was one of the victims of the song Gloomy Sunday.

Sunday is gloomy

My hours are slumber less

Dearest the shadow

I live with are numberless

Little white flowers 

Will never awaken you

Not where the black coach

Of sorrows has taken you

Angles have no thoughts

Ever of returning you

Would they be angry?

If I thought of joining you

Gloomy Sunday

Gloomy is Sunday

With shadows I spent it all

My heart and I

Have decided to end it all

Soon there will be candles

And prayers that are said, I know

Let them not weep

Let them know I am glad to go

Death is no dream

For death I am caressing you

With last breath of my soul

I will be blessing you

Gloomy Sunday

Dreaming, I was only dreaming I wake and I find you asleep

In the deep of my heart here

Darling I hope

That my dreams never haunted you

My heart is telling you

How much I wanted you

Gloomy Sunday !!!!!

अलपत्र टेलिभिजन पत्रकारिता

एक निजी टेलिजिजन च्यानलका प्रमुख कार्यकारी अधिकृतले अनौपचारिक कफी गफको सिलसिलामा भने, …पत्रकारितामा मास्टर्स गरेकाहरूले टिभीमा पहिलो दिन रिपोर्टिङ गर्न सक्दैनन्।' उनले निकै गम्भीरतापूर्वक उठाएका थिए यो प्रश्न। त्यो गम्भीरभावले मलाई सोच्न बाध्य पार्यो, …किन सक्दैनन् त टिभीमा रिपोर्टिङ गर्न?'

करिब एक दशकदेखि नेपालका त्रिभुवन र पूर्वाञ्चल विश्वविद्यालयहरूले आमसञ्चार तथा पत्रकारिता विषयमा मास्टर्स डिग्री अध्यापन गराइरहेका छन्। त्यहा“ …ब्रोडकाष्ट जर्नालिजम' जस्ता विषयहरू पनि पढाइन्छ। तर, किन, किन सक्दैनन् त्यहा“का उत्पादकहरूले बजारको मागबमोजिम काम गर्न?

त्रिभुवन र पूर्वाञ्चल विश्वविद्यालयले स्नातक तहमा पनि आम सञ्चार र पत्रकारिता विषय पढाउ“छन्। त्यसैगरी काठमाडौ“ विश्वविद्यालयले स्नातक तहमा मिडिया स्टडिज पढाउ“छ। तर, यी दुबै तहमा प्रसारण पत्रकारिताको अनिवार्य र अभिन्न अङ्गका रूपमा रहने व्यावहारिक अभ्यास भने यी कुनै पनि विश्वविद्यालयमा हुनसकेको छैन। अझ टेलिभिजन पत्रकारिताका सन्दर्भमा त यो आवश्यकता अझ टड्कारो देखिएको छ। कारण, न त ती विश्वविद्यालयहरूका अध्यापन केन्द्रहरूमा टेलिभिजन पत्रकारिताको अभ्यास गर्ने आधारभूत भौतिक संरचना छ, न त अन्य टेलिभिजन संस्थाहरूस“ग सहकार्यको प्रयास। विद्यार्थीहरूलाई सिद्धान्त घोकाइन्छ, परीक्षा लिइन्छ, प्रमाणपत्र दिइन्छ। समाजको आवश्यकता के छ? गम्भीरतापूर्वक विश्वविद्यालयहरूले सोचेको प्रमाण हालसम्म पनि देखिएको छैन।

अहिले सूचना तथा सञ्चार मन्त्रालयको पछिल्लो तथ्याङ्कअनुसार नेपालमा २३ वटा टेलिभिजन च्यानलहरूले प्रसारणको अनुमति लिइसकेका छन्। तीमध्ये आधाजसो सञ्चालनमा आइसकेका छन्। नेपाली टेलिभिजन उद्योगको यस्तो ठूलो जनशक्तिको आवश्यकतालाई परिपूर्ति गर्ने काम पनि नेपालका विश्वविद्यालयको दायित्व पनि हो। आवश्यक जनशक्तिको अभावका कारण अहिले स्थापित टेलिभिजनकै जनशक्तिको तानातान हुने अवस्था देखिएको छ। अर्काेतिर अपरिपक्व र प्रविधिप्रति निरक्षर जनशक्तिबाट समाजमा योगदान पुग्नेभन्दा नकारात्मक असर पुग्न जाने अवस्था हुनसक्छ। टेलिभिजन आफै“मा ठूलो जनशक्ति माग गर्ने माध्यम पनि हो। औसतमा एक टेलिभिजन च्यानलका लागि न्यूनतम तीन सय पचास मात्र जनशक्ति आवश्यक हुन्छ। यही अनुपातमा हिसाब गर्ने हो भने अहिले सञ्चालनमा रहेका टेलीभिजन च्यानलका लागि कम्तीमा पनि चारहजार जनशक्ति आवश्यक हुन्छन्। तीमध्ये आधाजसो त टिभी पत्रकार नै आवश्यक देखिन्छ।

टेलिभिजन उद्योगको यस्तो मागलाई परिपूर्ति गर्न नेपालमा टेलिभिजन अध्ययन', टेलिभिजन टेक्निक', टेलिभिजन प्रोडक्सन', टेलिभिजन अनुसन्धान', टेलिभिजन मार्केटिङ'जस्ता विषयहरूसहितका कोर्सको विकास गरी तत्काल अध्यापन शुरु गरिहाल्नुपर्ने अवस्था छ। तर यसतर्फको पहल हुने छा“टका“ट भने देखिएको छैन।

टेलिभिजन च्यानलहरूको आवश्यकता परिपूर्ति गर्न मात्र होइन, टेलिभिजनका अन्तर्वस्तु विश्लेषण गर्न र यस्तो अन्तर्वस्तुको समाजमा परेको प्रभावको विश्लेषण गर्न र अनुसन्धाताहरूको उत्पादन गर्न पनि यस्ता कोर्सहरू सञ्चालन गर्नु अत्यावश्यक भइसकेको छ।

विश्वविद्यालयहरूको जिम्मेवारी समाजको आवश्यकताअनुसार प्राज्ञिक र बौद्धिक जनशक्तिको उत्पादन गर्नु हो। यदि यस्तो गर्न सकेनन् भने तिनको आवश्यकता र सान्दर्भिकतामाथि नै प्रश्न उठ्न सक्छ। आशा गरौ“ जिम्मेवारहरूले काम समयमै थाल्नेछन्।

: टङ्क उप्रेती

Grand old man of Nepalese politics

GP Koirala is one of Nepal's most long-standing and experienced politicians and has led the country through some of its biggest upheavals.

GP Koirala's career spans seven decades

First coming to prominence as a union leader in the late 1940s, he has been imprisoned, exiled or detained on numerous occasions for championing the cause of democracy against various autocratic regimes.

In 1960, he was jailed for eight years for his pro-democracy views.

His appointment as prime minister is not the first time he has been elevated to the country's leadership after a king's powers have been curbed.

As general secretary of the Nepali Congress Party, he played a key role in public demonstrations in the early 1990s to end the absolute powers of the current king's brother, Birendra.

In 2001 King Birendra was murdered - along with nine members of his family.

That incident occurred while Mr Koirala was prime minister and it was his role to provide leadership for a stunned nation.

While Birendra was king, he had Mr Koirala placed under house arrest during protests against the king's rule. The same fate befell Mr Koirala in the more recent demonstrations against King Gyanendra.

The eighty-five-year-old describes himself as a centrist and a free marketeer.

The constituent assembly is the main agenda of the new parliament -GP Koirala

He has been prime minister on three previous occasions from the early 1990s. His longest stint in the top job was three and a half years.

On each occasion his administration fell due to a combination of Congress Party in-fighting and the narrowness of his majorities in parliament.

Mr Koirala is reluctantly taking the top job, complaining that his ill-health and old age makes him an unsuitable candidate.

It will be a tough work schedule for the octogenarian, who commutes by a Dakota passenger aeroplane from his home in the south-east of Nepal to Kathmandu.

While he has in the past been criticised for being too authoritarian, his longevity and stature mean that he remains one of the few politicians in Nepal capable of achieving political consensus.

http://news.bbc.co.uk/2/hi/south_asia/4949980.stm

नेपाली राजनीतिका लौह पुरुष गिरीजा प्रसाद कोइराललाई हार्दिक श्रद्धान्जली The Greatest Fighter of Democracy Girija Prasad Koirala's Soul rest in Peace

ए हरिलण्ठुहरु हो ! बन्द गर बन्दहरू

Written by: -शान्ता झाँक्री

ए हरिलण्ठुहरु हो !
कति दलको नोकर बन्छौ ?
कति स्वार्थमा प्रयोग गरिन्छौ ?
बालक हैनौ, तर किन सोच्दैनौ ?
आफु ढाल बनेको कुरा,
समयको बर्बादी भएको कुरा
अबोध हैनौ तर किन बुझ्दैनौ?
सर्बसाधारणको भोगाई
पिडितको पिडा
आखिर बन्द केका लागि ?
कुर्सि, सत्ता वा अरु केहि ?
यहाँ,
झिङाको श्रापले डिङा मर्ने भए
जनता भन्दा नेता बढि भएको देशमा
शासकबाट शासित हुनेलाई कठिन हुन्थेनँ होला ।
बिंड तातेर मात्र केहि हुने भए
खुला भन्दा बन्द धेरै भएको देशमा
कुर्सिकै लागि आन्दोलन गर्नेलाई यस्तो टन्टो हुन्थेनँ होला।
काउँकुतिले गैडा हसाउँन सकिने भए
खु:शि भन्दा दु:खि धेरै भएको देशमा
जनतालाई असल राजनेता खोजीको रन्को हुन्थेन होला ।
मुर्तिमा माला लगाई शहिदको सपना पुरा हुने भए
शहिदै-शहिद भएको देशमा
उन्कै रगतको निम्ति फेरि रगत बगाउनु पर्ने थिएन होला
त्यसैले,
छाड अब
मसाल निकाल्न
बन्द गर्न
आन्दोलन गर्न
किनकि, यो सब गर्नु भनेको
जनतालाई थप पिडा दिनु हो
देशलाई उधोगतिमा धकेल्नु हो
समयको बर्बादी गर्नु हो
समयमा संविधान बन्न नदिनु हो
बरु खोज-
सहमति
सहकार्य
र बन्दको विकल्प
अनि, संविधान बनाउने बाटो ।
बन्द ! अब बन्द गरौं
हाम्रो भबिष्यको बाटो खोलौं ।